The Rusty Zippers CD voorstelling 'Film Dust' Pallieter Café Herselt (27-11-2022) reporter & photo credits: Freddie info artist: The Rusty Zippers © Rootsville 2022

Tussen de WB voetbalmatchen door vlug even naar 'Pallieter Café' voor 'The Rusty Zippers'. Ook voor die van Gevarenwinkel was het moment aangebroken om Ed De Smul en Tom De Poorter eens terug te zien want tenslotte stonden ze als de 'Ed Desmul Band' in 2018 op hun festival. Over die glansprestatie van onze 'duiveltjes' gaan we niet verder over uitwijden maar er was ook nog zo iets als het euvel voor het aanvangsuur van dit concert. Naar gelang je ging kijken op de smoelenboek van de band en die van de patron van het 'Pallieter café' zat je met een verschil van '1' uur op de tijdlijn en probeer zo dan maar eens een misdaad op te lossen. Dus de wakkeren onder ons waren er bij van bij de aanvang de anderen kwamen dan maar tegen het tweede gedeelte van deze voorstelling van het album 'Film Dust'. Noblesse oblige!

Tijdens de Corona periode sloegen Ed en Tom de handen in elkaar en zo volgde er een paar maand geleden de voorstelling van hun album 'Film Dust'. College Marcel zag en al bij hun officiële voorstelling in de 'Missy Sippy' begin september maar triggeren moest hij me niet voor deze twee klasbakken. Ed De Smul kennen we hoofdzakelijk uit de blues scène van met zijn 'Ed Desmul Band' waarmee hij in 2017 de finale van de 'Belgian Blues Challenge' kwam te winnen. Tom De Poorter die volgde ik al van bij de begindagen van 'Little Kim & The Alley Apple 3' en dat is al van in een ander deccenia. De samenwerking tussen beiden leverde dus zoals gezegd het prachtige album 'Film Dust' op, een Americana georiënteerd album waarbij de lat heel hoog werd gelegd.

Openen doen ze vanavond met 'Mims' en dit nummer is ook de opener van dat hoog gewaardeerde album. De vocals worden waargenomen door Ed Desmul gewapend met een akoestische gitaar en een neckrack. Top De Poorter was vergezeld van een mallemolen met instrumenten zoals een elecktrische gitaar, een elecktrisch-akoestische mandoline en een banjo. Het tweede nummer noemt 'Fools On The Hill' en is gerelateerd naar Ed's geboortedorp 'Lotenhulle' in Oost-Vlaanderen, beter gekend als het dorp van 'Boer Charel'. Wie de fool was konden we uit de tekst niet opmaken ;-)

Met het up-tempo 'Quarentaine Girl' kom je daadwerkelijk in de wereld van een John Hiatt terecht waarbij zowel Ed's klankkleur als het instrumentale gelijkenis komt te vertonen. Dus chapeau! Met ‘The Ghost Of Maggie Mae’ en het slaven epos ‘Julie’ lassen beiden dan weer een ballad moment in en komen we zo tot de vaststelling dat ook in het 'Pallieter Café' kan geluisterd worden. 'Julie' was een cover geschreven door Rhianna Giddens, en ook de mede-oprichter van de 'Carolina Chocolate Drops'. 'Bird on the Wire' zal je misschien in eerste instantie doen denken aan Leonard Cohen maar deze Irish Folk song is wel degelijk geschreven door Ed Desmul voorzien van een muzikaal arrangement door Tom de Poorter. De draaimolen had toen de banjo als instrument aangeduid. Met een blueske geschreven door Ed en voor Ed's vrouw deinen we met deze 'Oh Baby' richting einde van de eerste set.

Over de samenvatting van België-Marocco en het eerste gedeelte van deze 'The Rusty Zippers' waren we het volmondig over eens. Dit eerste gedeelte was TOP!. Het up-tempo country deuntje 'Junction Partner' deed ons bij aanvang van het tweede gedeelte meteen dadelijk bij de les zijn, waarna we met 'Nobody's Fault But Mine' dan weer een stukje gospel op ons bord kregen. Deze 'Rusty Zippers' weten met hun set een heel breed spectrum van hoogstaande Americana aan te boren zodat ze hier in het café zelfs niet de tijd krijgen voor wat geroezemoes.

Laten we dan ook maar de ambiance een streepje hoger trekken met hun versie van de traditionele folksong 'House Of The Rising Sun' en diepten ze zo ook in het arsenaal van Hank Williams met de million selling hit 'Jambalaya'. Mooi is zonder meer ook 'House For Sale' waarna ze met 'Hard Working Man' in een Honky Tonk jasje misschien wel onze hard werkende mannen van de spoorweg in gedachten hadden :-)

Afscheid namen ze hier met hun lijflied 'The Rusty Zipper Men' al kunnen ze niet weg zonder de medewerking van 'Moore'. Thuis nog eens vlug hun 'Film Dust' in de CD speler steken om zo dan weg te kunnen dromen met een brede smile...Mooie songs en nog mooiere muzikale arrangementen.